Zaznacz stronę

Wymagania BHP dla zakładów fryzjerskich, kosmetycznych, tatuażu i odnowy biologicznej.

Prowadzenie działalności usługowej w zakresie fryzjerstwa, kosmetyki, tatuażu i odnowy biologicznej wiąże się z dostosowaniem lokalu użytkowego do wytycznych zawartych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690, ze zm.), które określa m.in. wysokość pomieszczeń, oświetlenie, rodzaj wentylacji.

sprawdź i pobierz darmowy dokument: Instrukcja BHP dla zakładów fryzjerskich, kosmetycznych, tatuażu i odnowy biologicznej.

Przed rozpoczęciem działalności dotychczas zalecano uzyskanie pozytywnej opinii sanitarnej w zakresie spełnienia wymagań sanitarno–higienicznych w lokalu, w którym świadczone będą zabiegi z zakresu fryzjerstwa, kosmetyki, tatuażu i odnowy biologicznej. Do zaopiniowania przedstawiano dane opisujące lokal (powierzchnię, wyposażenie, wysokość, rodzaj wentylacji, oświetlenie, rozwiązania instalacji wodno–kanalizacyjnej, w tym dostęp do wody przeznaczonej do spożycia i jej jakość) oraz charakterystykę działalności i przewidywaną liczbę pracowników. Posiadanie opinii sanitarnej nie jest wymogiem prawnym.

Pomieszczenia stałej pracy (pomieszczeniu stałej pracy – rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny), nie powinny być lokalizowane poniżej poziomu otaczającego terenu, z wyjątkiem pomieszczeń, takich jak chłodnie, rozlewnie win). Pomieszczenia pracy poniżej poziomu otaczającego terenu (w garażu, kotłowni i warsztatach) mogą znajdować się, jedynie po uzyskaniu zgody właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, wydanej w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy.

Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż:

3 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia,
3,3 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace mogące powodować występowanie substancji szkodliwych dla zdrowia.
Pomieszczenia pracy należy utrzymywać w czystości i porządku oraz zapewniać ich okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania wymagań BHP. Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom w szczególności:

odpowiednią temperaturę i wymiana powietrza (dobrze działająca wentylacja naturalna),
zabezpieczenie przed wilgocią oraz zabezpieczenie przed czynnikami szkodliwymi dla zdrowia,
wielkość pomieszczenia dostosowana do ilości stanowisk oraz obsługiwanych osób,
pomieszczenia jasne, o odpowiedniej ilości światła naturalnego i sztucznego,
podłogi równe, nie powodujące poślizgnięcia,
lustra duże i nie powodujące zniekształceń,
fotele do obsługi Klienta bezpieczne i ergonomiczne,
wszelkie uskoki, stopnie, schody właściwie oznakowane.
Pomieszczenia higieniczno – sanitarne powinny znajdować się w budynku, w którym odbywa się praca, albo w budynku połączonym z nim obudowanym przejściem, które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych pomieszczeń pracy powinno być również ogrzewane. Pomieszczenia higieniczno – sanitarne powinny być ogrzewane, oświetlone i wentylowane zgodnie z przepisami techniczno – budowlanymi i Polskimi Normami.

W zakładach świadczących usługi fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu oraz odnowy biologicznej wdrożone powinny być procedury regulujące sposób postępowania przy wykonywaniu czynności, w trakcie których dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek ludzkich, zasady stosowania sprzętu poddawanego sterylizacji oraz sposoby przeprowadzenia dezynfekcji skóry i błon śluzowych oraz dekontaminacji pomieszczeń i urządzeń.

Zagrożeniem dla zdrowia występującym na stanowiskach pracy w ww. zakładach są przede wszystkim choroby zakaźne takie jak:

choroba zakaźna objawiająca się wysypką,
choroby zakaźne górnych dróg oddechowych, jamy ustnej i gardła,
zakaźne choroby skóry i włosów, szczególnie choroby ropne, róża, choroby pasożytnicze (jak świerzb, wszawica), a także kiła,
zespól nabytego upośledzenia odporności (AIDS), który powstaje w wyniku zakażenia wirusem HIV jak również nosicieli wirusa HBS – żółtaczka wszczepienna,
zakazić się można tymi chorobami przez:

nie stosowanie rygoru higieny osobistej oraz dezynfekcji narzędzi
nie stosowanie rękawiczek, zwłaszcza gdy możliwe jest skaleczenie, np: przy goleniu
nie mycie i nie sterylizowanie narzędzi i sprzętu do wielokrotnego użycia.
W pomieszczeniach zakładów fryzjerskich, kosmetycznych, tatuażu i odnowy biologicznej możliwe musi być dokonywanie sterylizacji narzędzi wielokrotnego użycia (najskuteczniejsza dezynfekcja przy użyciu autoklawu). Procesy dezynfekcji należy przeprowadzać środkami biobójczymi zgodnymi z Ustawą z dnia 19 września 2002 r. o produktach biobójczych (Dz.U. z 2007 r. Nr 39, poz. 252, ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 5 Ustawy z dnia 5 grudnia 2008 o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2008 r. Nr. 234, poz. 1570 ze zm.) osoby podejmujące lub wykonujące prace, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby, podlegają obowiązkowym badaniom sanitarno-epidemiologicznym, a do takich należą osoby świadczące usługi kosmetyczne i fryzjerskie. Zakres i rodzaj wymaganych badań określa lekarz medycyny pracy.

sprawdź : Ocena Ryzyka Zawodowego Fryzjera – dokumentacja BHP

W każdym zakładzie fryzjerskim powinna się znajdować apteczka pierwszej pomocy, oraz instrukcja udzielania pomocy przedlekarskiej.

Z dniem 1 stycznia 2012 roku przestało obowiązywać Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 17 lutego 2004 r. (Dz. U. 2004 r. Nr 31, poz. 273 – akt prawny nieobowiązujący – uchylona podstawa prawna) w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej określające standardy sanitarne dla firm usługowych z tej grupy. Do chwili obecnej nie ukazał się akt prawny zmieniający w/w rozporządzenie.

W projekcie nowego rozporządzenia (które można znaleźć na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia) zrezygnowano ze sztywnych zapisów dotyczących rozwiązań funkcjonalnych pomieszczeń obiektu, w szczególności pomieszczeń higieniczno-sanitarnych, pozostawiając tę kwestię do dyspozycji osób zarządzających obiektem i ograniczając się jedynie do wskazania koniecznych do spełnienia wymagań gwarantujących zachowanie minimalnych warunków higieniczno–sanitarnych.