Zaznacz stronę

Kara za lekceważenie szkolenia okresowego bhp

Kiedy specjalista ds. BHP prowadzi szkolenie okresowe bhp dla pracowników a któryś z uczestników wyraźnie nie chcę brać w nim udziału – jest obecny, jednak np. złośliwie przeszkadza, bądź nie uczestniczy w zajęciach czy ćwiczeniach – pojawia się problem możliwości zastosowania sankcji. Powstaje również pytanie jakie kary można zastosować za lekceważenie szkolenia okresowego bhp.  Jeżeli na koniec pracownik taki nie wypełni testu, co powoduje że szkolenie bhp nie zostaje zaliczone można zastosować określone prawem pracy sankcję.

Szkolenie okresowe bhp kończy się egzaminem sprawdzającym przyswojenie przez uczestnika szkolenia:

  • wiedzy objętej programem szkolenia oraz
  • umiejętności wykonywania pracy zgodnie z przepisami i zasadami bhp.

Egzamin prowadzony jest przed komisją egzaminacyjną. Jeżeli egzamin miał formę pisemną (testu) i uczestnik go nie zaliczył (wynik testu negatywny), to organizator szkolenia bhp nie może mu wydać zaświadczenia, które jest dokumentem potwierdzającym ukończenie szkolenia bhp  z wynikiem pozytywnym (potwierdzeniem posiadania umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny i dostatecznej znajomości przepisów i zasad bhp). W konsekwencji pracodawca nie może dopuścić takiego pracownika do pracy.

Sankcje za lekceważenie szkolenia okresowego bhp

Ponieważ pracodawca zapewnił pracownikowi odbycie szkolenia okresowego bhp, a ten, pomimo obowiązku wynikającego z art. 211 pkt 1 ustawy z 26.6.1974 r. – Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), nie brał w nim udziału i nie poddał się egzaminowi sprawdzającemu, więc istnieje podstawa do:

  • nałożenia przez pracodawcę na pracownika kary porządkowej, a nawet
  • rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia (na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 Kp).

 

Przypominamy, że karą porządkową za lekceważenie szkolenia okresowego bhp może być:

  • upomnienie,
  • nagana lub
  • kara pieniężna.

Jeżeli chcesz skorzystać z ciekawych i efektywnych szkoleń bhp skontaktuj się z nami. Szkolenia prowadzimy dla miejscowości:
szkolenie bhp

 

 

 

Badania lekarskie i szkolenie bhp a czas pracy

Badania lekarskie i szkolenie bhp a czas pracy

Badania lekarskie i szkolenie bhp co do zasady powinny odbywać
się w czasie pracy. Czy jednak wyjątkowo może to mieć miejsce poza godzinami
pracy lub w dniu dla pracownika wolnym od pracy? Niektórych pracowników nie
sposób jest zmusić do badań albo szkoleń – jakie można wobec nich wyciągnąć
konsekwencje? Jak długo czekać na to, aż wykonają badania albo przejdą
szkolenie?

 Fakt, że badania
lekarskie pracowników powinny mieć miejsce w godzinach pracy oraz to, że
pracownik zachowuje za czas takich badań prawo do wynagrodzenia wskazują
jednoznacznie, że wolą ustawodawcy było zaliczenie czasu poświęconego na
badania lekarskie do czasu pracy. Dotyczy to wyłącznie badań okresowych i
kontrolnych, gdyż wstępne badania lekarskie powinny być przeprowadzane przed
zawarciem umowy, czyli w okresie, gdy między stronami nie istnieje jeszcze
stosunek pracy (art. 229 § 1 i 3 KP). Omawiany przepis nie określa, jakie
okoliczności uzasadniają polecenie pracownikowi poddania się okresowym lub
kontrolnym badaniom lekarskim poza godzinami pracy. Wśród specjalistów prawa
pracy przyjmuje się jednak, że jest to możliwe jedynie w braku możliwości
przeprowadzenia badań profilaktycznych w godzinach pracy. Taki przypadek może
wystąpić np. u pracowników wykonujących pracę stale w porze nocnej, gdy godziny
ich pracy nie zazębiają się z godzinami urzędowania jednostki medycyny pracy, z
którą firma zawarła umowę. Podobnie w przypadku pracowników, których
organizacja pracy uniemożliwia jej prze-rwanie np. ze względów
technologicznych, wykluczając tym samym możliwość opuszczenia stanowiska pracy
na czas niezbędny do wykonywania badań.

W przypadku pozostałych pracowników, których godziny pracy pokrywają się (choćby w niektórych dobach) z godzinami, w których funkcjonuje jednostka medycyny pracy, a charakter pracy nie daje podstaw do odmowy zwolnienia z części dnia pracy, badania profilaktyczne muszą mieć miejsce w godzinach pracy.

Skutki badań lekarskich poza godzinami pracy

 Choć nie wynika to wprost z treści omawianego przepisu, większość inspektorów pracy stoi na stanowisku, że polecenie wykonania badań poza godzinami pracy skutkuje powstaniem nadgodzin i wymaga odrębnej rekompensaty. Oznacza to, że w przypadku polecenia wykonania badań po godzinach pracy, czas spędzony w jednostce medycyny pracy musi być doliczony do godzin przepracowanych w danej dobie, a w przypadku przekroczenia normy czasu pracy lub przedłużonego dobowego wymiaru, pracownik poza normalnym wynagrodzeniem nabywa również prawo do dodatku. Jeszcze większe ryzyko niesie polecanie wykonania badań w dniu wolnym od pracy, gdyż w zależności od rodzaju dnia wolnego pracownik może mieć roszczenie o udzielenie w zamian innego dnia wolnego w terminie z nim uzgodnionym, o udzielenie dnia wolnego lub wypłatę za każdą godzinę badań wynagrodzenia powiększonego o 100% dodatek, ewentualnie o wynagrodzenie ze 100% dodatkiem w przypadku, gdyby badania przeprowadzane w dniu harmonogramowo wolnym od pracy powodowały przekroczenie przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. Ten ostatni przypadek może mieć miejsce jedynie u pracowników zatrudnionych w systemie równoważnym lub w części etatu pod warunkiem, że rozkład ich czasu pracy jest nieregularny.

Wszystko to wskazuje, że o ile istnieje możliwość
zwolnienia pracownika z pracy na czas niezbędny do przeprowadzenia badań
profilaktycznych, będzie to dla pracodawcy korzystniejsze, niż wypłata
wynagrodzenia i dodatków za ewentualne nadgodziny.

Jeśli pracownik nie chce udać się na badania lekarskie

 Zdarzają się jednak
pracownicy, których nie sposób zmusić do poddania się badaniom. Mimo wręczenia
skierowania z odpowiednim wyprzedzeniem, nie wykonują oni badań w terminie. Może
to przysporzyć pracodawcy sporych problemów, jeśli dopuści takiego pracownika
do pracy. W takim przypadku inspektor pracy może wydać nakaz odsunięcia
pracownika od wykonywania pracy. Zdyscyplinowanie pracowników do terminowego
wykonywania badań lekarskich wymaga więc pilnowania przez służby kadrowe terminów
kolejnych badań okresowych oraz przypadków, w których dopuszczenie do pracy
wymaga poddania się badaniom kontrolnym.

Dane na temat zbliżających się terminów ważności badań poszczególnych pracowników powinny być przekazywane przełożonym, by w oparciu o nie pracownik, który stawi się do pracy po upływie tego terminu bez orzeczenia lekarza medycyny pracy stwierdzającego brak przeciwskazań do wykonywania pracy, nie został dopuszczony do pracy. Potwierdził to SN w wyroku z 23.9.2004 r. (I PK 541/03, OSNP 2005/7/94) uznając, że odmowa poddania się kontrolnym badaniom lekarskim po długotrwałej chorobie uzasadnia nie-dopuszczenie pracownika do pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia, gdy wyłączną przyczyną tej odmowy są okoliczności leżące po stronie pracownika. Tezę tę można z powodzeniem stosować również w przypadku badań okresowych, o ile pracodawca zapewnił podwładnemu warunki do poddania się badaniom, a brak ich terminowego wykonania wynika wyłącznie z zaniechania pracownika. W takim przypadku nie ma przeszkód, by za okres nieobecności w pracy spowodowanej brakiem ważnych badań, pozbawić pracownika prawa do wynagrodzenia, obniżając je proporcjonalnie do okresu przepracowanego. Nie jest to jedyna sankcja, którą pracodawca może zastosować wobec pracowników odmawiających wykonania badań profilaktycznych. W wyroku z 2.3.2011 r. (II PK 188/10, LEX Nr 811843) SN uznał, że obowiązek poddania się przez pracownika kontrolnym badaniom lekarskim ma charakter trwały, a jego niedopełnienie, czyli niepoddanie się takim badaniom zleconym przez pracodawcę, może skutkować natychmiastowym rozwiązaniem stosunku pracy w każdym czasie. W praktyce oznacza to, że pracownika, który uporczywie odmawia poddania się badaniom lekarskim można zwolnić dyscyplinarnie. W większości przypadków wystarczającą sankcją i bodźcem do wykonania badań jest odsunięcie od pracy, skutkujące brakiem prawa do wynagrodzenia za okres od upływu terminu ważności poprzednich badań, do momentu przedstawienia zaświadczenia o zdolności do pracy na danym stanowi-s

Czas pracy a szkolenia BHP

 Podobnie
przedstawia się kwestia szkoleń BHP, co do których KP jednoznacznie wskazuje, że
odbywają się w czasie pracy. Z tego względu najkorzystniejszym dla pracodawcy
byłoby przeprowadzanie takich szkoleń w godzinach pracy pracowników tak, by nie
powodowały one przekroczenia norm czasu pracy. Nie zawsze jest to jednak możliwe,
gdyż ze względu na charakter pracy niektóre firmy nie mają innego wyjścia, niż
przeprowadzić szkolenie BHP w dniu wolnym. W takim przypadku należy pamiętać o
zasadach rekompensaty pracy w dniach wolnych, a w szczególności o tym, że
nieudzielenie dnia wolnego w terminie (uzgodnionym z pracownikiem) przypadającym
przed końcem okresu rozliczeniowego za pracę w wolną sobotę może być uznane za
wykroczenie przeciwko prawom pracownika, o ile jest wynikiem zawinionego działania
pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Z tego względu planując
szkolenie BHP w dniu wolnym lepiej przeprowadzić je w dniu harmonogramowo
wolnym, ewentualnie w niedzielę lub święto.

Szkolenia okresowe

 Kolejną analogią do badań profilaktycznych jest fakt, że poza szkoleniem wstępnym (ogólnym i stanowiskowym), pracodawca jest obowiązany szkolić pracowników okresowo, w odstępach uzależnionych od rodzaju wykonywanej pracy i stopnia odpowiedzialności za BHP w zakładzie. Z tego względu do obowiązków pracodawcy należy nie tylko przeszkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy, lecz również prowadzenie szkoleń okresowych w tym zakresie. Z regulacji tej wynika pośrednio, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika, który nie uczestniczył w szkoleniu wstępnym lub okresowym, o ile upłynął już termin ważności poprzedniego szkolenia okresowego. Podobnie jak w przypadku badań, stwierdzenie dopuszczenia pracownika do wykonywania pracy bez ważnego szkolenia BHP, może skutkować nakazem odsunięcia pracownika od dotychczasowej pracy. Z tego względu służby kadrowe powinny pilnować ważności szkoleń okresowych tak, jak ma to miejsce z badaniami lekarskimi pracowników.

Autor: A. Lankamer – Prasołek

Interesuje Cię praca w BHP – napisz do nas.

Szkolenia BHP – kto za co odpowiada

Dziś pod lupę bierzemy wybrane punkty rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie BHP musi prowadzić osoba posiadająca uprawnienia. To ona musi zapewnić:
?szkolenie “szyte na miarę”, to znaczy program szkolenia powinien być opracowany odpowiednio do danego stanowiska.
?odpowiednie miejsce do przeprowadzenia szkolenia i jego wyposażenie (adekwatne do rodzaju szkolenia)
?osoba prowadząca szkolenie jest zobowiązana do prowadzenia dokumentacji przebiegu szkolenia, w postaci programu szkolenia, dziennika zajęć, protokołu przebiegu egzaminu i rejestru wydanych zaświadczeń.

Należy pamiętać, że szkolenia dzielimy na wstępne i okresowe.

Jednym z elementów szkolenia wstępnego jest instruktaż ogólny. Dzięki niemu uczestnicy szkolenia zapoznają się z podstawowymi przepisami #BHP z Kodeksu Pracy oraz zasadami panującymi w danym zakładzie pracy i, oczywiście, zasadami pierwszej pomocy.
Drugi element, to instruktaż stanowiskowy – przeprowadza go pracodawca lub osoba będąca na stanowisku kierowniczym. Dzięki niemu uczestnicy szkolenia powinni posiąść wiedzę na temat czynników środowiska pracy, ryzyka zawodowego, sposobów ochrony przed zagrożeniami oraz bezpiecznymi metodami wykonywania pracy na swoim stanowisku.

Szkolenie okresowe ma za zadanie aktualizację i ugruntowanie wiedzy i umiejętności co do zasad BHP oraz zaznajomienie uczestników szkolenia z nowymi rozwiązaniami technologiczno-organizacyjnymi tego zakresu.
Szkolenia okresowe przeznaczone są dla:
?pracodawców i osób kierujących pracownikami,
?pracowników na stanowiskach robotniczych,
?pracowników inżynieryjno-technicznych,
?także pracowników służby BHP,
?pracowników administracyjno biurowych.

Pracownicy na stanowiskach robotniczych odbywają takie szkolenie nie rzadziej niż raz na 3 lata, z kolei jeśli pracują na szczególnie narażonych stanowiskach – nie rzadziej niż raz w roku.
Szkolenie okresowe dla pozostałych z wymienionych wyżej pracowników powinno być przeprowadzane w formie kursu, seminarium lub samokształcenia kierowanego nie rzadziej niż raz na 5 lat.
Pierwsze szkolenie okresowe pracodawcy i osoby kierujące pracownikami przeprowadza się do 6 miesięcy od objęcia ww. stanowisk. Pozostali pracownicy mają na to do 12 miesięcy.
Szkolenie wieńczy egzamin sprawdzający poziom w jakim przyswoił wiedzę oraz jego umiejętności wykonywania czy organizowania pracy zgodnie z wiedzą zdobytą na szkoleniu. Oczywiście egzamin przeprowadza organizator szkolenia.

Szkolenie pracowników dorywczo wykonujących prace na wysokości

Często pracodawcy zastanawiają się czy pracownicy mający badania wysokościowe i wykonujący od czasu do czasu pracę na wysokości muszą być szkoleni co roku?  Przepisy stanowią, iż pracownik wykonujący prace na wysokości powinien być poddawany szkoleniu okresowemu z zakresu bhp nie rzadziej niż raz w roku.

Z zapisu § 15 ust. 1 rozporządzenia MGiP z 27.7.2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz.U. Nr 180, poz. 1860, ze zm.) wynika, że szkolenie okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych przeprowadza się w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na 3 lata, a na stanowiskach, na których są wykonywane prace szczególnie niebezpieczne, nie rzadziej niż raz w roku.

Ponadto zgodnie z § 80 ust. 1 i 2 rozdziału 6 Prace szczególnie niebezpieczne do rozporządzenia MPiPS z 26.9.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bhp (tj. Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, ze zm.) przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się:

  • prace, o których mowa w powołanym powyżej rozdziale oraz
  • prace określone jako szczególnie niebezpieczne w innych przepisach dotyczących bhp lub w instrukcjach eksploatacji urządzeń i instalacji, a także
  • inne prace o zwiększonym zagrożeniu lub wykonywane w utrudnionych warunkach, uznane przez pracodawcę jako szczególnie niebezpieczne.

Do prac szczególnie niebezpiecznych, o których mowa w rozporządzeniu, w sprawie ogólnych przepisów bhp zalicza się:

  • roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części,
  • prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych,
  • prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych,
  • prace na wysokości.

 

Źródło: legalis.pl

 

Ważne

Uwaga! Przypominamy, że pracodawca jest obowiązany do ustalenia i aktualizowania wykazu prac szczególnie niebezpiecznych występujących w zakładzie pracy.

Tak więc należy stwierdzić, że pracownik wykonujący prace na wysokości powinien być poddawany szkoleniu okresowemu z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy nie rzadziej niż raz w roku zgodnie z obowiązkiem wynikającym z § 15 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp.

Ratownicy medyczni – nowe uprawnienia

Ratownicy medyczni – nowe uprawnienia

Ratownicy medyczni – nowe uprawnienia dla ratowników medycznych

 

Od 25 lipca 2017 r. ratownicy medyczni będą mogli samodzielnie podawać koncentraty czynników krzepnięcia oraz desmopresynę w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego z zasobów własnych chorego.

Powyższa zmiana ma poprawić bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów z wrodzonymi skazami krwotocznymi.

Za wprowadzeniem uprawnienia do podawania koncentratów czynników krzepnięcia oraz desmopresyny przez ratowników medycznych opowiadały się towarzystwa naukowe i stowarzyszenia zrzeszające osoby chore na hemofilię, w szczególności Polskie Stowarzyszenie Chorych na Hemofilię oraz Stowarzyszenie Chorych na Wrodzone Skazy Krwotoczne. Ratownicy medyczni będą mogli podawać wskazane produkty lecznicze pacjentom z wrodzonymi skazami krwotocznymi, u których występuje podejrzenie czynnego krwawienia, jedynie w warunkach pozaszpitalnych. W szpitalu o podawaniu leków decydować będzie lekarz.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 3.07.2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie medycznych czynności ratunkowych i świadczeń zdrowotnych innych niż medyczne czynności ratunkowe, które mogą być udzielane przez ratownika medycznego zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej pod pozycją 1364.