Zaznacz stronę

Dokumentacja powypadkowa w firmie

DOKUEMNTACJA POWYPADKOWA – KOMISJA BHP

Mimo iż pracodawcy dbają, z roku na rok coraz lepiej, o bezpieczeństwo swoich pracowników, czasami zdarza się wypadek. Dlatego warto zapoznać się z wymaganiami związanymi z dokumentacją powypadkową, stawianymi pracodawcom przez polskie prawo.

Na wstępie należy wyjaśnić czym jest, w świetle polskiego prawa, wypadek przy pracy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Dodatkowo ustawodawca różnicuje szczególne formy wypadków przy pracy

  • Śmiertelny wypadek przy pracy – jest to wypadek w wyniku którego nastąpiła śmierć w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku (art. 3 ust. 4 ww. ustawy);
  • Ciężki wypadek przy pracy – wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie uszkodzenie ciała, takie jak (art. 3 ust. 5 ww. ustawy):
  • utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej;
  • inne uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia, naruszające podstawowe funkcje organizmu;
  • choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu;
  • trwała choroba psychiczna;
  • całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie;
  • trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała;

Zbiorowy wypadek przy pracy – wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby (art. 3 ust. 6 ww. ustawy);
Wypadek zrównany z wypadkiem przy pracy – to wypadek, któremu pracownik uległ (art. 3 ust. 2 ww. ustawy) w następujących sytuacjach:

  • W czasie podróży służbowej (o ile wypadek nie został spowodowany postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań).
  • Podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony.
  • Przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje związkowe.

Podsumowując, na istotę zdarzenia wypadkowego składają się trzy elementy:

  • nagłość zdarzenia,
  • zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną,
  • zaistnienie zdarzenia w związku z pracą.

Wystąpienie tych wszystkich elementów łącznie powoduje, że dane zdarzenie można zakwalifikować jako wypadek przy pracy.

 

Podobne artykuły:

Opieka medyczna pracowników. Obowiązki pracodawcy

Opieka medyczna pracowników. Obowiązki pracodawcy

Świadczenie dla pracowników, pozyskanie wykwalifikowanej kadry wiąże się z koniecznością zapewnienia nie tylko przyzwoitego wynagrodzenia, ale także z koniecznością zaoferowania innych świadczeń. m.in. zdrowotnych.

 

Zespół powypadkowy – jego utworzenie i zadania

Kluczowym zadaniem pracodawcy dla powstania dokumentacji powypadkowej, w sytuacji zaistnienia wypadku przy pracy, jest utworzenie zespołu powypadkowego. Obowiązek ten nakłada § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy (Dz. U. z dnia 2 lipca 2009 r.). Rozporządzenie to określa wyraźnie skład tego zespołu. Zgodnie z § 4 ww. rozporządzenia w skład powołanego przez pracodawcę zespołu powypadkowego wchodzą:

  • Pracownik służby bezpieczeństwa i higieny pracy (w sytuacji gdy przedsiębiorstwo/pracodawca  nie ma obowiązku tworzenia służby BHP – w świetle art. 23711 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy – zamiast pracownika służby bezpieczeństwa i higieny pracy w skład zespołu wchodzi pracodawca lub pracownik zatrudniony przy innej pracy, któremu pracodawca powierzył wykonywanie zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy, albo specjalista spoza zakładu pracy);
  • Społeczny inspektor pracy (w przedsiębiorstwie, gdzie nie działa społeczna inspekcja pracy, w skład zespołu powypadkowego zamiast społecznego inspektora pracy, jako członek zespołu, wchodzi przedstawiciel pracowników posiadający aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zgodnie z przepisami dotyczącymi szkolenia w dziedzinie BHP).

Jeżeli natomiast pracodawca nie może dopełnić obowiązku utworzenia zespołu powypadkowego w składzie dwuosobowym, ze względu na małą liczbę zatrudnionych pracowników, okoliczności i przyczyny wypadku ustala zespół powypadkowy, w skład którego wchodzi pracodawca oraz specjalista spoza zakładu pracy.
Niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o wypadku, zgodnie z § 7 ww. rozporządzenia, zespół powypadkowy jest zobowiązany przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, w szczególności: dokonać oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadać warunki wykonywania pracy i inne okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;

  • Jeżeli jest to konieczne, sporządzić szkic lub wykonać fotografię miejsca wypadku.
  • Wysłuchać wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala.
  • Zebrać informacje dotyczące wypadku od świadków wypadku;
  • Zasięgnąć opinii lekarza, a w razie potrzeby opinii innych specjalistów w zakresie niezbędnym do oceny rodzaju i skutków wypadku.
  • Zebrać inne dowody dotyczące wypadku.
  • Dokonać prawnej kwalifikacji wypadku, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
  • Określić środki profilaktyczne oraz sformułować wnioski, w szczególności wynikające z oceny ryzyka zawodowego na stanowisku pracy, na którym wystąpił wypadek.

W sytuacji gdy wypadek miał miejsce na terenie innego zakładu pracy, ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku dokonuje zespół powypadkowy, powołany przez pracodawcę poszkodowanego, w obecności przedstawiciela pracodawcy, na którego terenie miał miejsce wypadek.
Pracodawca, na którego terenie wystąpił wypadek, w którym została poszkodowana osoba niebędąca jego pracownikiem, jest obowiązany w szczególności:

  • zapewnić udzielenie pomocy poszkodowanemu;
  • zabezpieczyć miejsce wypadku;
  • zawiadomić niezwłocznie o wypadku pracodawcę poszkodowanego;
  • udostępnić miejsce wypadku i niezbędne materiały oraz udzielić informacji i wszechstronnej pomocy zespołowi powypadkowemu ustalającemu okoliczności i przyczyny wypadku.

Dodatkowo, na wniosek pracodawcy poszkodowanego pracownika, pracodawca na którego terenie miał miejsce wypadek, może ustalić okoliczności i przyczyny wypadku, a następnie przekazać  dokumentację powypadkową pracodawcy poszkodowanego pracownika.

Dokumentacja powypadkowa

Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy, zespół ten sporządza, zgodnie z § 9 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku, PROTOKÓŁ ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy zgodny ze wzorem ustalonym przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie art. 237 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Każdy z członków zespołu ma prawo zgłoszenia uzasadnionego zdania odrębnego, które to musi zostać zawarte w protokole. W sytuacji zaistnienia rozbieżności zdań członków zespołu powypadkowego o treści protokołu powypadkowego decyduje pracodawca.

Zespół powypadkowy, po sporządzeniu protokołu powypadkowego, jest obowiązany zapoznać poszkodowanego z treścią protokołu jeszcze przed jego zatwierdzeniem. Poszkodowanemu przysługuje prawo zgłoszenia uwag i zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym, o czym zespół powypadkowy jest zobowiązany pouczyć poszkodowanego. W sytuacji wystąpienia śmiertelnego wypadku przy pracy zespół powypadkowy zapoznaje z treścią protokołu powypadkowego członków rodziny zmarłego pracownika i analogicznie poucza ich o możliwości złożenia zastrzeżeń i uwag. Następnie, zespół powypadkowy doręcza niezwłocznie pracodawcy protokół w niezbędnej liczbie egzemplarzy (zazwyczaj trzech – tj. dla osoby poszkodowanej, dla przedsiębiorstwa oraz dla potrzeb ZUS) w celu zatwierdzenia wraz z pozostałą dokumentacją powypadkową. Zatwierdzenie przez pracodawcę protokołu następuje nie później niż w ciągu 5 dni od dnia jego sporządzenia. Jeżeli:

  • Do treści protokołu powypadkowego zostały zgłoszone zastrzeżenia przez poszkodowanego lub członków rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku.
  • Protokół powypadkowy nie odpowiada warunkom określonym w ww. rozporządzeniu.
  • Pracodawca zwraca niezatwierdzony protokół powypadkowy w celu wyjaśnienia i uzupełnienia go przez zespół powypadkowy. Następnie, po dokonaniu wyjaśnień i uzupełnień,  o których mowa wyżej, zespół powypadkowy sporządza, nie później niż w terminie 5 dni, nowy protokół powypadkowy, do którego dołącza protokół powypadkowy wcześniej niezatwierdzony przez pracodawcę.

Zatwierdzony protokół pracodawca jest obowiązany niezwłocznie doręczyć poszkodowanemu lub członkom jego rodziny (w sytuacji wystąpienia wypadku śmiertelnego). Ponadto, protokół powypadkowy dotyczący wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych pracodawca niezwłocznie doręcza również właściwemu inspektorowi pracy.
W świetle przepisów wyżej przytaczanego rozporządzenia, pracodawca jest zobowiązany również do prowadzenia REJESTRU WYPADKÓW przy pracy na podstawie wszystkich protokołów powypadkowych. Rejestr ten zawiera:
imię i nazwisko poszkodowanego;

  • miejsce i datę wypadku;
  • informacje dotyczące skutków wypadku dla poszkodowanego;
  • datę sporządzenia protokołu powypadkowego;
  • stwierdzenie, czy wypadek jest wypadkiem przy pracy;
  • datę przekazania do ZUS-u wniosku o świadczenia z tytułu wypadku przy pracy;
  • liczbę dni niezdolności do pracy;
  • inne informacje, niebędące danymi osobowymi, których zamieszczenie w rejestrze jest celowe, w tym wnioski i zalecenia profilaktyczne zespołu powypadkowego.

Na podstawie zatwierdzonego protokołu powypadkowego sporządza się również STATYSTYCZNĄ KARTĘ    wypadku przy pracy. Obowiązek ten wynika z rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 7 stycznia 2009 r. w sprawie statystycznej karty wypadku przy pracy. Rozporządzenie to zawiera również załącznik nr 2, który określa informacje niezbędne do wypełnienia tej karty, w tym szereg objaśnień, klasyfikacji i oznaczeń kodowych.
Część I statystycznej karty sporządza się nie później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia, w którym został zatwierdzony protokół powypadkowy lub w którym sporządzono kartę wypadku, natomiast część II, uzupełniającą, sporządza się w terminie umożliwiającym zachowanie terminu jej przekazania – czyli do 6 miesięcy od dnia zatwierdzenia protokołu lub od dnia sporządzenia karty.

Statystyczną kartę, z wyjątkiem jej części II, uzupełniającej, pracodawca przekazuje w terminie do 15. dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został zatwierdzony protokół powypadkowy lub w którym sporządzono kartę wypadku. Wypełnioną część II statystycznej karty pracodawca przekazuje nie później niż z upływem 6 miesięcy od dnia zatwierdzenia protokołu powypadkowego lub od dnia sporządzenia karty wypadku. Kartę przekazuje się również w formie elektronicznej na portal sprawozdawczy Głównego Urzędu Statystycznego.
Podsumowując, pracodawca po zaistnieniu wypadku przy pracy zobowiązany jest do zebrania szerokiej dokumentacji w skład której wchodzą m.in.:

  • fotografie i szkice z miejsca wypadku;
  • spisane informacje z wyjaśnień od poszkodowanego i świadków wypadku;
  • opinia lekarza lub innego specjalisty potrzebna do oceny rodzaju i skutków wypadku;
  • tzw. protokół powypadkowy – protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy sporządzony przez zespół powypadkowy;
  • przygotowanie klasyfikacji prawnej wypadku;
  • sporządzenie statystycznej karty wypadku przy pracy;
  • założenie rejestru wypadków przy pracy;
  • przygotowanie dokumentacji wymaganej przez ZUS przy ubieganiu się o świadczenia należne pracownikowi z tytułu ubezpieczenia wypadkowego.

Powyższe zestawienie obrazuje doskonale, jak szeroki zakres obowiązków – zarówno dokumentacyjnych, jak i faktycznych – niesie za sobą wypadek przy pracy, który przecież zdarza się w najmniej przewidywanym miejscu i czasie. Dlatego też warto, prowadząc własne przedsiębiorstwo, zgłębić ten temat i nie dać się, przynajmniej z proceduralnego punktu widzenia, zaskoczyć.

Połowa zwolnień lekarskich jest podyktowana stresem

Połowa zwolnień lekarskich jest podyktowana stresem

BHP w pracy – stres w środowisku coraz bardziej niebezpieczny


Spada liczba wypadków przy pracy, w tym śmiertelnych. Mniej też osób im ulega. Coraz większe znaczenie mają natomiast zagrożenia psychospołeczne w pracy, które powodują nadmierny stres w pracy – informuje inspekcja pracy, a pisze o tym “Puls Biznesu”.

Według międzynarodowych analiz i badań, wielu pracowników mierzy się obecnie z coraz większą presją związaną z wymogami współczesnego świata pracy. Z tych powodów wielu z nich wpada w nadmierny stres. To coraz powszechniejsze zjawisko jest tematem tegorocznych obchodów Światowego Dnia Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy, który przypada co roku 28 kwietnia.

STRES W PRACY OBNIŻA POZIOM BHP

“Zagrożenia psychospołeczne, takie jak większa konkurencja, wyższe wymagania związane z wydajnością i długie godziny pracy, sprawiają, że miejsce pracy staje się coraz bardziej stresującym środowiskiem. Duże tempo pracy i globalna konkurencja w coraz większym stopniu niwelują granicę między życiem prywatnym a zawodowym” – wyjaśnia Danuta Rutkowska, rzecznik prasowy Głównego Inspektora Pracy (GIP).

Źródło: biznes.onet.pl  – 29.04.2016r.

Dopuszczalność szkolenia bhp w formie e-learning

Dopuszczalność szkolenia bhp w formie e-learning

Dopuszczalność przeprowadzenia szkolenia bhp w formie e-learning

Czy obecny stan prawny pozwala na szkolenia bhp wstępne i okresowe pracowników robotniczych, administracyjnych i kierowniczych w systemie samokształcenia ( e-learning )?

 Spis treści:

  1. E-learning można stosować w ograniczonym zakresie
  2. Szkolenie wstępne
  3. Szkolenia okresowe

Ponieważ firma musi przestrzegać polskich regulacji, nie wszystkie szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, będzie można przeprowadzić w formie samokształcenia kierowanego ( e-learning ).  

E-learning można stosować w ograniczonym zakresie

 

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym w naszym kraju przeszkolenie w zakresie bhp pracownika może się odbywać w formie instruktażu, kursu, seminarium bądź samokształcenia kierowanego. Szkolenie w formie elektronicznej, popularnie zwane e-learningiem, zaliczyć należy do ostatniej z wymienionych form. Samokształcenie kierowane zdefiniowane zostało jako forma szkolenia umożliwiająca uzyskanie, aktualizowanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, na podstawie materiałów przekazanych przez organizatora szkolenia, w szczególności przy zastosowaniu poczty, Internetu, przy jednoczesnym zapewnieniu konsultacji z osobami spełniającymi wymagania dla wykładowców.

 

Szkolenie wstępne BHP

 

Nie jest możliwe przeprowadzenie w  formie e-learningu szkoleń wstępnych. Reguła ta dotyczy wszystkich grup pracowników. Zgodnie z przepisami  szkolenia wstępne przeprowadzane są w formie instruktażu i dzieli się je na szkolenie wstępne ogólne (instruktaż ogólny) oraz szkolenie wstępne na stanowisku pracy (instruktaż stanowiskowy).

 

Instruktaż jest odrębną formą szkolenia, której czas trwania nie może być krótszy niż 2 godziny lekcyjne, w czasie której uczestnik szkolenia ma uzyskać, zaktualizować, lub uzupełnić wiedzę  i umiejętności dotyczące wykonywania pracy i zachowania w zakładzie pracy zgodnie z przepisami i zasadami bhp. Ponieważ celem szkolenia wstępnego jest zapoznanie pracowników z przepisami i zasadami bhp obowiązującymi w danym zakładzie pracy (instruktaż ogólny), a także ze sposobem wykonywania określonej pracy w sposób zgodny z bhp (instruktaż stanowiskowy), szkolenie wstępne nie może być przeprowadzone w formie e-learningowej. O konieczności osobistego przeszkolenia pracownika przez uprawnione osoby świadczy również fakt, iż instruktaż wyodrębniono jako odrębną formę szkolenia.

Szkolenia okresowe

W przypadku szkoleń okresowych, forma samokształcenia kierowanego dopuszczalna jest dla następujących grup pracowników:

  • pracodawców oraz innych osób kierujących pracownikami, a w szczególności kierowników, mistrzów i brygadzistów,

  • pracowników inżynieryjno-technicznych, w tym projektantów, konstruktorów maszyn i innych urządzeń technicznych, technologów i organizatorów produkcji,

  • pracowników służby bezpieczeństwa i higieny pracy i osób wykonujących zadania tej służby,

  • pracowników administracyjno-biurowych i innych (z wyjątkiem wymienionych wyżej oraz zatrudnionych na stanowiskach robotniczych), których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne.

Podkreślenia wymaga fakt, że e-learning może być realizowane w odniesieniu do wyżej wymienionych grup pracowniczych, dodatkowym warunkiem jest jednakże zapewnienie konsultacji uczestnika szkolenia z wykwalifikowaną kadrą.

 Forma e-learning nie jest natomiast dopuszczalna dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych.  Dla tej grupy pracowników szkolenie powinno odbywać się w formie instruktażu. Zgodnie z bardziej szczegółowymi wytycznymi  szkolenie to powinno być realizowane poprzez instruktaż na stanowisku pracy, a także wykład, pogadankę, film omówienie okoliczności wypadków przy pracy oraz wniosków profilaktycznych.

 Kwestie częstotliwości przeprowadzania szkoleń, ramowych programów tych szkoleń oraz formy, w jakiej powinny się odbyć, reguluje rozporządzenie z 27.7.2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

 

Należy przy tym pamiętać, że szkolenie okresowe odbyte w formie elektronicznej – e-learningu, powinno się zakończyć egzaminem sprawdzającym przed powołaną przez organizatora szkolenia komisją.

 

Częstotliwość szkolenia bhp lekarza, pielęgniarki i ratownika medycznego


Szkolenia BHP PracodawcówW jaki sposób zakwalifikować zawód lekarza, pielęgniarki czy ratownika medycznego do szkoleń okresowych? Czy należy kwalifikować takie stanowiska jako „robotnicze” z okresem szkoleniowym co 3 lata, czy może jako stanowisko narażone na niebezpieczeństwa i prowadzić szkolenia co 5 lat?

 Okresowe szkolenia bhp lekarza, pielęgniarki i ratownika medycznego

Odpowiedź na to pytanie znajduje się w załączniku 1 do rozporządzenia MGiP z 27.7.2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp (Dz.U. Nr 180, poz. 1860, ze zm.).

W Ramowym program szkolenia bhp okresowego pracowników administracyjno-biurowych i innych, o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia, w punkcie 2 zapisano, że szkolenie jest przeznaczone dla:

  • pracowników administracyjno-biurowych, w tym zatrudnionych przy obsłudze monitorów ekranowych, a także

  • pracowników placówek służby zdrowia,

  • osób zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowych,

  • pracowników jednostek naukowo-badawczych oraz

  • innych pracowników,

których charakter pracy wiąże się z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe lub niebezpieczne albo z odpowiedzialnością w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Tak więc, pracownicy placówek służby zdrowia w tym lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni powinni być poddani szkoleniu okresowemu przeprowadzonemu według ramowego programu szkolenia VIII. Ramowy program szkolenia okresowego pracowników administracyjno-biurowych i innych, o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia.

Uwaga! Szkolenie powinno być powtarzane nie rzadziej niż co 5 lat.

(więcej…)

Szczęśliwego i bezpiecznego Nowego Roku od Zespołu Protecta BHP i PPOŻ

życzenia 2016 bhp i ppoż

Szczęśliwego i bezpiecznego Nowego Roku od Zespołu Protecta BHP i PPOŻ

W nadchodzącym Nowym 2016 Roku chcemy życzyć dla wszystkich naszych Przyjaciół, Klientów, Współpracowników aby nadchodzący czas był pełen pomyślności i szczęścia. Abyśmy znaleźli również czas na chwilę zadumy nad tym co minęło i co nasz czeka… a podjęte działania zakończyły się samymi sukcesami. By nam wszystkim zdrowie dopisywało, a Miłości przybywało !!

“Pogody ducha” na każdy dzień:

Marta i Jacek H. wraz z Zespołem:
Protecta BHP i PPOŻ

szkolenia bhp - szkolenia ppoż ocena ryzyka zawodowego

Przepisy BHP dla zakładów fryzjerskich i golarskich

Przepisy sanitarne dla zakładów fryzjerskich i golarskich PDF Drukuj Email

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 18 września 1935 r.
o przepisach sanitarnych dla zakładów fryzjerskich i golarskich.
Dz. U. nr 78 poz. 483 z późniejszymi zmianami

(zachowano oryginalną pisownię wg zasad w chwili jego sporządzenia)

Na podstawie art.11 ust.1 p. e) ustawy z dnia 21 lutego 1935 r. O zapobieganiu chorobom zakaźnym i ich zwalczaniu (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz.198) zarządzam co następuje:
§ 1. 1. Zakłady fryzjerskie i golarskie mogą być urządzane tylko w pomieszczeniach dobrze oświetlonych i dostatecznie obszernych. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi nie może być mniejszy niż 1:8.
2. O ile zakład posiada pracownię perukarską, pracownia ta powinna znajdować się w oddzielnem  pomieszczeniu.
3. Zakłady fryzjerskie i golarskie nie mogą być połączone z mieszkaniami, ani służyć do celów mieszkalnych, w szczególności do spania.
§ 2. 1. Zakłady fryzjerskie i golarskie powinny być stale utrzymywane w czystości i porządku oraz należycie przewietrzane. Zmiotki włosów należy niezwłocznie usuwać do specjalnych śmietniczek.
2. Ściany pomieszczeń powinny być malowane na kolor jasny, a do wysokości co najmniej 2 m mieć  powierzchnię gładką, łatwo zmywalną. Podłogi powinny być gładkie i bez szczelin, z materjału  nieprzepuszczalnego.
§ 3. Zakłady fryzjerskie i golarskie powinny być zaopatrzone w dostateczną ilość wody, odpowiadającej przepisom rozporządzenia Ministrów Opieki Społecznej i Spraw Wewnętrznych z dnia 27 sierpnia 1933 r. o wodzie do picia i potrzeb gospodarczych (Dz. U. R. P. Nr. 79, poz. 562).
§ 4. Sprzęty w zakładach fryzjerskich i golarskich powinny mieć powierzchnię gładką. Sprzęty wyściełane powinny być całkowicie pokryte materjałem niewchłaniającym kurzu. Umieszczanie w zakładach tych portjer i dywanów jest niedopuszczalne.
§ 5. W zakładach fryzjerskich i golarskich powinny znajdować się:
a) umywalnia z wodą bieżącą,
b) przyrząd do wyjaławiania lub odkażania narzędzi,
c) dostateczny zapas czystej bielizny, w tem co najmniej 3 zmiany fartuchów lub kurtek dla personelu, oraz oddzielne schowki na czystą i brudną bieliznę,
d) kosze do śmieci i spluwaczki z wodą,
e) wycieraczki do obuwia,
f) umieszczony na widocznem miejscu egzemplarz rozporządzenia niniejszego oraz napisy: “Nie pluć na podłogę”, “Nie wolno wprowadzać psów”, “Uprasza się o wycieranie obuwia”.
§ 6. 1. Narzędzia i przybory fryzjerskie i golarskie należy przed użyciem ich do obsłużenia klienta dokładnie oczyścić z tłuszczu i brudu oraz wyjałowić lub odkazić. Na żądanie klienta należy to uczynić w jego obecności. Usuwanie włosów z klienta, narzędzi i przyborów przez zdmuchiwanie jest wzbronione.
2. Narzędzia metalowe wyjaławia się przez ogrzewanie w specjalnych sterylizatorach fryzjerskich lub przez wygotowanie w 2% rozczynie sody, bądź odkaża przez zanurzenie na 10 minut w 70o alkoholu lub 5% wodnym rozczynie karbolu, formaliny albo lizolu. Inne narzędzia i przybory odkaża się 5% rozczynem formaliny. Twarz klienta wolno zmywać wyłącznie z pomocą czystej serwetki.
3. Wzbronione jest używanie przez pracowników zakładów już raz użytych wacików do pudrowania oraz trzymanie przez nich narzędzi i przyborów fryzjerskich i golarskich w kieszeniach. Używanie puszków do pudrowania jest wzbronione. Wata powinna być przechowywana w zamkniętych naczyniach szklanych lub metalowych.
§ 7. Przy obsługiwaniu klienta wolno używać wyłącznie bielizny czystej. Używanie w tym celu bielizny już raz użytej przed jej wypraniem w gorącej wodzie z mydłem jest wzbronione.
§ 8. 1. Pracownicy zakładów fryzjerskich i golarskich powinni być w czasie zajęć stale ubrani w czyste białe fartuchy lub kurtki szczelnie zapięte na rękach i szyi oraz mieć krótko obcięte i czysto utrzymane paznogcie. Przed obsłużeniem klienta powinni myć dokładnie ręce.
2. Ubrania pracowników powinno być przechowywane w oddzielnej szafie.
§ 9. (1) (uchylony).
§ 10. Jeżeli klient jest dotknięty widoczną chorobą skórną, może być obsłużony w zakładzie wyłącznie pod warunkiem użycia przy tem jego własnej bielizny, narzędzi i przyborów.
§ 11. Miejsca skaleczone przy goleniu lub strzyżeniu należy niezwłocznie zmyć spirytusem i przypalić azotanem srebra (lapisem) lub zajodynować.
§ 12. Włosy, przeznaczone do wyrobów perukarskich, należy przed przeróbką wyjałowić przez gotowanie w ciągu pół godziny w wodzie z szarem mydłem i sodą, przyczem na 20 litrów wody przypaść powinien 1 kg szarego mydła i 1 kg sody. Po wygotowaniu włosów należy je jeszcze wymyć w ciepłej wodzie z mydłem.
§ 13. 1. Każdy z zakładów, wymieniony w § 1 ust. (1), przed otwarciem powinien być poddany szczegółowym oględzinom sanitarnym dla stwierdzenia, czy odpowiada przepisom rozporządzenia niniejszego.
2. Nadzór nad zakładami, wymienionemi w § 1, należy do powiatowych władz administracji ogólnej.
3. Jeżeli zakład nie jest dostosowany do wymagań rozporządzenia niniejszego, władza nadzorcza może zażądać usunięcia usterek i braków w terminie przez nią określonym, a po bezskutecznym upływie tego terminu – zakład zamknąć; żadań tych jednak stawiać nie należy, jeżeli powyższe usterki i braki ze względu na szczególne warunki zakładu nie mają większego znaczenia, a usunięcie ich byłoby połączone z niestosunkowo wielkiemi trudnościami lub kosztami. Jeżeli usterki i braki mogą przyczynić się do zachorowań na jedną z chorób, wymienionych w art. 2 pkt. 1-28 ustawy z dnia 21 lutego 1935 r. O zapobieganiu chorobom zakaźnym i o ich zwalczaniu (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 198), władza nadzorcza może zakład niezwłocznie zamknąć do czasu usunięcia tych usterek i braków.
§ 14. Winni przekroczenia przepisów niniejszego rozporządzenia ponoszą odpowiedzialność w myśl art. 22 ustawy z dnia 21 lutego 1935 r. O zapobieganiu chorobom zakaźnym i o ich zwalczaniu (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 198).
§ 15. 1. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.
2. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Zdrowia Publicznego z dnia 6 marca 1922 r., wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych o przepisach sanitarnych dla zakładów fryzjerskich i golarskich (Dz. U. R. P. Nr. 40, poz. 337).