Zaznacz stronę

Opublikowano tekst jednolity ustawy o systemie oceny zgodności

W dniu 13 maja w załączniku do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 kwietnia 2016 r. ogłoszony został tekst jednolity ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. poz. 655).

Opublikowany 13 maja jednolity tekst ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności uwzględnia zmiany wprowadzone:

1)    ustawą z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1662),

2)    ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223),

3)    ustawą z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. poz. 542)

oraz zmiany wynikające z przepisów ogłoszonych przed dniem 28 kwietnia 2016 r. Ogłoszenie tekstu jednolitego nie powoduje zmiany treści normatywnej ustawy.

 Pełny tekst ustawy pod adresem:

http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20160000655

Czas pracy – kiedy badanie lekarskie i szkolenie bhp

Czas pracy – kiedy badanie lekarskie i szkolenie bhp

Czas pracy – kiedy badanie lekarskie i szkolenie bhp powinno być wykonane ?

Czy badania lekarskie można wykonać poza godzinami pracy?

 Fakt, że badania lekarskie pracowników powinny mieć miejsce w godzinach pracy oraz to, że pracownik zachowuje za czas takich badań prawo do wynagrodzenia wskazują jednoznacznie, że wolą ustawodawcy było zaliczenie czasu poświęconego na badania lekarskie do czasu pracy. Dotyczy to wyłącznie badań okresowych i kontrolnych, gdyż wstępne badania lekarskie powinny być przeprowadzane przed zawarciem umowy, czyli w okresie, gdy między stronami nie istnieje jeszcze stosunek pracy (art. 229 § 1 i 3 KP). Omawiany przepis nie określa, jakie okoliczności uzasadniają polecenie pracownikowi poddania się okresowym lub kontrolnym badaniom lekarskim poza godzinami pracy. Wśród specjalistów prawa pracy przyjmuje się jednak, że jest to możliwe jedynie w braku możliwości przeprowadzenia badań profilaktycznych w godzinach pracy. Taki przypadek może wystąpić np. u pracowników wykonujących pracę stale w porze nocnej, gdy godziny ich pracy nie zazębiają się z godzinami urzędowania jednostki medycyny pracy, z którą firma zawarła umowę. Podobnie w przypadku pracowników, których organizacja pracy uniemożliwia jej prze-rwanie np. ze względów technologicznych, wykluczając tym samym możliwość opuszczenia stanowiska pracy na czas niezbędny do wykonywania badań.

W przypadku pozostałych pracowników, których godziny pracy pokrywają się (choćby w niektórych dobach) z godzinami, w których funkcjonuje jednostka medycyny pracy, a charakter pracy nie daje podstaw do odmowy zwolnienia z części dnia pracy, badania profilaktyczne muszą mieć miejsce w godzinach pracy.

Jakie są skutki badań poza godzinami pracy

 Choć nie wynika to wprost z treści omawianego przepisu, większość inspektorów pracy stoi na stanowisku, że polecenie wykonania badań poza godzinami pracy skutkuje powstaniem nadgodzin i wymaga odrębnej rekompensaty. Oznacza to, że w przypadku polecenia wykonania badań po godzinach pracy, czas spędzony w jednostce medycyny pracy musi być doliczony do godzin przepracowanych w danej dobie, a w przypadku przekroczenia normy cza-su pracy lub przedłużonego dobowego wymiaru, pracownik poza normalnym wynagrodzeniem nabywa również prawo do dodatku. Jeszcze większe ryzyko niesie polecanie wykonania badań w dniu wolnym od pracy, gdyż w zależności od rodzaju dnia wolnego pracownik może mieć roszczenie o udzielenie w zamian innego dnia wolnego w terminie z nim uzgodnionym, o udzielenie dnia wolnego lub wypłatę za każdą godzinę badań wynagrodzenia powiększonego o 100% dodatek, ewentualnie o wynagrodzenie ze 100% dodatkiem w przypadku, gdyby badania przeprowadzane w dniu harmonogramowo wolnym od pracy powodowały przekroczenie przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. Ten ostatni przypadek może mieć miejsce jedynie u pracowników zatrudnionych w systemie równoważnym lub w części etatu pod warunkiem, że rozkład ich czasu pracy jest nieregularny.

Wszystko to wskazuje, że o ile istnieje możliwość zwolnienia pracownika z pracy na czas niezbędny do przeprowadzenia badań profilaktycznych w czasie pracy to  będzie to dla pracodawcy korzystniejsze, niż wypłata wynagrodzenia i dodatków za ewentualne nadgodziny.

Problem z wyegzekwowaniem badań

 Zdarzają się jednak pracownicy, których nie sposób zmusić do poddania się badaniom. Mimo wręczenia skierowania z odpowiednim wyprzedzeniem, nie wykonują oni badań w terminie. Może to przysporzyć pracodawcy sporych problemów, jeśli dopuści takiego pracownika do pracy. W takim przypadku inspektor pracy może wydać nakaz odsunięcia pracownika od wykonywania pracy. Zdyscyplinowanie pracowników do terminowego wykonywania badań lekarskich wymaga więc pilnowania przez służby kadrowe terminów kolejnych badań okresowych oraz przypadków, w których dopuszczenie do pracy wymaga poddania się badaniom kontrolnym.

Dane na temat zbliżających się terminów ważności badań poszczególnych pracowników powinny być przekazywane przełożonym, by w oparciu o nie pracownik, który stawi się do pracy po upływie tego terminu bez orzeczenia lekarza medycyny pracy stwierdzającego brak przeciwskazań do wykonywania pracy, nie został dopuszczony do pracy. Potwierdził to SN w wyroku z 23.9.2004 r. (I PK 541/03, OSNP 2005/7/94) uznając, że odmowa poddania się kontrolnym badaniom lekarskim po długotrwałej chorobie uzasadnia nie-dopuszczenie pracownika do pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia, gdy wyłączną przyczyną tej odmowy są okoliczności leżące po stronie pracownika. Tezę tę można z powodzeniem stosować również w przypadku badań okresowych, o ile pracodawca zapewnił podwładnemu warunki do poddania się badaniom, a brak ich terminowego wykonania wynika wyłącznie z zaniechania pracownika. W takim przypadku nie ma przeszkód, by za okres nieobecności w pracy spowodowanej brakiem ważnych badań, pozbawić pracownika prawa do wynagrodzenia, obniżając je proporcjonalnie do okresu przepracowanego. Nie jest to jedyna sankcja, którą pracodawca może zastosować wobec pracowników odmawiających wykonania badań profilaktycznych. W wyroku z 2.3.2011 r. (II PK 188/10, LEX Nr 811843) SN uznał, że obowiązek poddania się przez pracownika kontrolnym badaniom lekarskim ma charakter trwały, a jego niedopełnienie, czyli niepoddanie się takim badaniom zleconym przez pracodawcę, może skutkować natychmiastowym rozwiązaniem stosunku pracy w każdym czasie. W praktyce oznacza to, że pracownika, który uporczywie odmawia poddania się badaniom lekarskim można zwolnić dyscyplinarnie. W większości przypadków wystarczającą sankcją i bodźcem do wykonania badań jest odsunięcie od pracy, skutkujące brakiem prawa do wynagrodzenia za okres od upływu terminu ważności poprzednich badań, do momentu przedstawienia zaświadczenia o zdolności do pracy na danym stanowisku

Czas pracy a szkolenia bhp?

 Podobnie przedstawia się kwestia szkoleń BHP, co do których KP jednoznacznie wskazuje, że odbywają się w czasie pracy. Z tego względu najkorzystniejszym dla pracodawcy byłoby przeprowadzanie takich szkoleń w godzinach pracy pracowników tak, by nie powodowały one przekroczenia norm czasu pracy. Nie zawsze jest to jednak możliwe, gdyż ze względu na charakter pracy niektóre firmy nie mają innego wyjścia, niż przeprowadzić szkolenie BHP w dniu wolnym. W takim przypadku należy pamiętać o zasadach rekompensaty pracy w dniach wolnych, a w szczególności o tym, że nieudzielenie dnia wolnego w terminie (uzgodnionym z pracownikiem) przypadającym przed końcem okresu rozliczeniowego za pracę w wolną sobotę może być uznane za wykroczenie przeciwko prawom pracownika, o ile jest wynikiem zawinionego działania pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Z tego względu planując szkolenie BHP w dniu wolnym lepiej przeprowadzić je w dniu harmonogramowo wolnym, ewentualnie w niedzielę lub święto.

Szkolenia okresowe bhp

 Kolejną analogią do badań profilaktycznych jest fakt, że poza szkoleniem wstępnym (ogólnym i stanowiskowym), pracodawca jest obowiązany szkolić pracowników okresowo, w odstępach uzależnionych od rodzaju wykonywanej pracy i stopnia odpowiedzialności za BHP w zakładzie proces ten powinien być wliczony w czas pracy. Z tego względu do obowiązków pracodawcy należy nie tylko przeszkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy, lecz również prowadzenie szkoleń okresowych w tym zakresie. Z regulacji tej wynika pośrednio, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika, który nie uczestniczył w szkoleniu wstępnym lub okresowym, o ile upłynął już termin ważności poprzedniego szkolenia okresowego. Podobnie jak w przypadku badań, stwierdzenie dopuszczenia pracownika do wykonywania pracy bez ważnego szkolenia BHP, może skutkować nakazem odsunięcia pracownika od dotychczasowej pracy. Z tego względu służby kadrowe powinny pilnować ważności szkoleń okresowych tak, jak ma to miejsce z badaniami lekarskimi pracowników. Ważne

W związku z odbywaniem szkoleń okresowych przez pracowników narażonych na duże ryzyko wypadku, na pracodawcy ciąży ponadto obowiązek sprawdzenia czy szkolenie, którym objęci są pracownicy, jest wystarczające dla wszystkich osób. Potwierdził to SN w wyroku z 18.1.1965 r. (II PR 685/64, OSNC 1965/7-8/136) uznając, że w przypadku stwierdzenia u niektórych robotników niedostatecznych wyników szkolenia, zakład pracy obowiązany jest przeszkolić ich dodatkowo. Jeżeli mimo dodatkowego szkole-nia robotnicy nie wykażą opanowania materiałów szkoleniowych, zakład pracy powinien odsunąć ich od pracy, jako nieprzydatnych na określonym stanowisku. Pracownicy, którzy nie opanowali minimum wiedzy niezbędnej dla zaliczenia egzaminu kończącego szkolenie okresowe i – mimo dodatkowego szkolenia – oblali poprawkę, mogą być zwolnieni z pracy, jako nieposiadający wymaganych kwalifikacji.

Źródło:
 A.Lankamer-Prasołek „Badania lekarskie i szkolenie bhp a czas pracy”

Bezpłatne porady prawne – prawo pracy

PORADY BHP I PPOŻ

Zachęcamy wszystkich do skorzystania z możliwości uzyskania bezpłatnej porady prawnej w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (BHP). Na państwa telefony czekamy w każdy wtorki w godzinach od 18:00 do 20:00. Poradę można również uzyskać drogą elektroniczną pod adresem biuro@bhp-szkolenia.info

Wszystkim Państwu zapewniamy całkowitą anonimowość i dyskrecję.

KOMUNIKAT

W związku z dużym zainteresowaniem udzielanymi przez nas poradami uprzejmie informuję, iż:

  1. udzielane przez nas porady obejmują jedynie kwestie bezpośrednio związane z bezpieczeństwem i higieną pracy. Zapytania dotyczące np.: urlopów wypoczynkowych, macierzyńskich, wynagrodzeń i świadczeń pozapłacowych, nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy o ile nie są związane z bezpieczeństwem i higieną pracy będą pozostawiane bez odpowiedzi.
  2. Porady w pełnym zakresie prawa pracy udzielają dyżurujące Okręgowe Inspektoraty Pracy ( pkniżej wymienione dla woj. mazowieckiego i łódzkiego ). Informacje nt. terminów i adresów poszczególnych oddziałów OIP są dostępne na stronie internetowej OIP: http://www.bip.pip.gov.pl/pl/bip/porady_wszystkie 
  3. porady udzielane są telefonicznie oraz mailowo w wyżej wyznaczonych dniach i godzinach;
  4. informacje powzięte w ramach udzielanych porad, tak jak w przypadku pozostałej działalności, są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa i nie są wykorzystywane bez wyraźnej wiedzy i zgody osób i podmiotów, których dotyczą.

WOJEWÓDZTWO MAZOWIECKIE 

 

 

Okręgowy Inspektorat Pracy w Warszawie

Porady telefoniczne:
Od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 16.00

infolinia dla całego województwa:

z telefonów komórkowych (22)-211-80-50

z telefonów stacjonarnych 801 002 900

Koszty naliczane są od momentu połączenia z infolinią (tj. również za czas oczekiwania).

Porady osobiste:

poniedziałek w godz. 8.00 – 16.30

wtorek, czwartek, piątek w godz. 8.00 – 15.00

środa w godz. 8.00 – 16.00

ul. Płocka 11/13
01231 Warszawa
parter, pokoje 6, 7, 8 

Okręgowy Inspektorat Pracy w Warszawie

Oddział w Ciechanowie

Od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 15.00

osobiście:

ul. Ściegiennego 9
06-400 Ciechanów

Okręgowy Inspektorat Pracy w Warszawie

Oddział w Ostrołęce

Od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 15.00

osobiście:

ul. Kuklińskiego 3
07-410 Ostrołęka

Okręgowy Inspektorat Pracy w Warszawie

Oddział w Płocku

poniedziałek, środa, piątek w godz. 8.00 – 13.00;
wtorek, czwartek w godz.11:00 – 16:00

osobiście:

ul. 1-go Maja 7a
09-402 Płock
pokój nr 301

Okręgowy Inspektorat Pracy w Warszawie

Oddział w Radomiu

Od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 15.00

osobiście:

ul. B. Prażmowskiego 15
26-600 Radom
pokój nr 62

Okręgowy Inspektorat Pracy w Warszawie

Oddział w Siedlcach

poniedziałek, środa w godz. 8.00 – 13.00;
wtorek, czwartek, piątek w godz. 11:00 – 16:00

osobiście:

ul. Brzeska 97
08-110 Siedlce
pokój nr 14

 

 

Dodatkowe informacje na stronie www OIP Warszawa: https://www.warszawa.pip.gov.pl/

WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE 

Okręgowy Inspektorat Pracy w Łodzi

Telefoniczne porady prawne w OIP ŁÓDŹ i Oddziałach:

TELEFONICZNIE DLA OKRĘGOWEGO INSPEKTORATU PRACY ORAZ Oddziałów
Dla połączeń stacjonarnych
koszt 36 gr/min brutto
801 002 888
Dla 
połączeń komórkowych koszt wg stawki operatora
42 299 10 88
dla wszystkich połączeń w godzinach: 11:00 – 15:00

Osobiste porady prawne:

Okręgowy Inspektorat Pracy w Łodzi

poniedziałek, środa, piątek – od 8.30 – 16.00
wtorek, czwartek – od 8.30 – 17.00

osobiście:

Al. Kościuszki 123
90-441Łódź
pokój nr 2

Okręgowy Inspektorat Pracy w Łodzi

Oddział w Piotrkowie Trybunalskim

osobiście od poniedziałku do piątku – w godz. 8.30 – 16.00

adres:

ul. 3-go Maja 4
97-300 Piotrków Tryb.
pokój nr 37

Okręgowy Inspektorat Pracy w Łodzi

Oddział w Sieradzu

osobiście – poniedziałek, środa, czwartek, piątek  w godz. 8.30 – 12.00 i 12.30 – 15.30

adres:

ul. Polskiej Organizacji Wojskowej 64
98-200 Sieradz
pokój nr 103

Okręgowy Inspektorat Pracy w Łodzi

Oddział w Skierniewicach

osobiście – od poniedziałku do piątku – w godz. 8.30 – 16.00

adres:

ul. Reymonta 23
96-100 Skierniewice
pokój nr 408

Okręgowy Inspektorat Pracy w Łodzi

Oddział w Kutnie

osobiście –  od poniedziałku do piątku – w godz. 8.30 – 16.00

adres:

ul. Grunwaldzka 5
99-300 Kutno


Dodatkowe informacje na stronie www OIP Łódź: https://www.lodz.pip.gov.pl/

DNI WOLNE OD PRACY 2016

DNI WOLNE OD PRACY 2016

Data Nazwa święta / wydarzenia
1 stycznia  (piątek)
Nowy Rok, Świętej Bożej Rodzicielki
6 stycznia  (Środa)
Trzech Króli (Objawienie Pańskie)
27 marca  (niedziela)
Wielkanoc
28 marca  (poniedziałek)
Poniedziałek Wielkanocny
1 maja  (niedziela)
Święto Pracy
3 maja  (wtorek)
Święto Konstytucji 3 Maja
15 maja  (niedziela)
Zesłanie Ducha Świętego (Zielone Świątki)
26 maja  (czwartek)
Boże Ciało
15 sierpnia  (poniedziałek)
Święto Wojska Polskiego, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
1 listopada  (wtorek)
Wszystkich Świętych
11 listopada  (piątek)
Święto Niepodległości
25 grudnia  (niedziela)
Boże Narodzenie (pierwszy dzień)
26 grudnia  (poniedziałek)
Boże Narodzenie (drugi dzień)

Sprawdź również długie weekendy w 2016 roku oraz dni wolne od pracy w 2017 roku

Ile wolnego do końca roku?

Według kalendarza 2016 do końca roku pozostało jeszcze (wliczając dzisiejszy dzień) 207 dni roboczych oraz 92 dni wolnych od pracy, uwzględniając święta oraz weekendy.

Wymiar czasu pracy w 2016

Podsumowanie
13 to liczba świąt wolnych od pracy
4 z tych świąt wypada w sobotę lub niedzielę
9 z tych świąt wypada w dniu roboczych (pn. – pt.)
252 to łączna liczba dni do przepracowania
114 to liczba dni wolnych od pracy przy uwzględnieniu wszystkich weekendów i świąt
Zobacz więcej…

Powyższe święta zostały ustanowione dniami wolnymi od pracy na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1951 roku o dniach wolnych od pracy i jej późniejszych zmian (Dz. U. z 1951r., 4, poz.28, z późn. zm.).

CO W PRZYPADKU, GDY ŚWIĘTO WYPADA W DNIU WOLNYM OD PRACY?

Przepisy, które obowiązywały do końca 2010 r.

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, które obowiązywały od 30 listopada 2006 do 31 grudnia 2010 r., każde święto w wolne od pracy przypadające w innym dniu niż niedziela, obniżało wymiar czasu pracy o 8 godzin. Jeżeli dodatkowo święto wolne od pracy wypadało w dzień wolny dla pracownika (np. w sobotę dla pracujących od pn. do pt.), to pracodawca zobowiązany był do wyznaczenia dodatkowego dnia wolnego od pracy do końca okresu rozliczeniowego, w którym wystąpiła taka sytuacja, czyli np. do końca miesiąca w przypadku miesięcznego okresu rozliczeniowego.

W przypadku, gdy dzień ustawowo wolny od pracy wypadał w niedzielę, dodatkowy dzień wolny od pracy, niestety, nie przysługiwał.

Zmiany w Kodeksie Pracy — 24 września 2010 r.

W piątek 24 września 2010 r. Sejm zadecydował (Dz.U. Nr 224, poz. 1459), że święto Trzech Króli będzie dniem wolnym od pracy począwszy od 2011 r. Dzięki temu pracownicy zyskali dodatkowy, trzynasty dzień świąteczny w roku, jednak kosztem utraty innego przywileju. Do tej pory, jeśli święto wolne od pracy wypadało w sobotę będącą normalnie dniem wolnym od pracy w danej firmie, to pracownikowi przysługiwał z tego tytułu dodatkowy dzień wolny w innym terminie. Począwszy od 1 stycznia 2011 r. dodatkowy dzień wolny z tego tytułu nie przysługiwał.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie wymiaru czasu pracy z dnia 2 października 2012 r.

2 października 2012 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok uznający art. 130 § 21 za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W myśl tego przepisu, jeżeli zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy święto przypada w dniu wolnym od pracy, wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, to nie obniża ono wymiaru czasu pracy o 8 godzin. Trybunał uznał, iż przepis ten narusza konstytucyjną zasadę równości, bezpodstawnie różnicując liczbę dni wolnych od pracy przysługujących pracownikom.

Skutkiem wyroku Trybunału Konstytucyjnego wspominany artykuł 130 § 21 Kodeksu pracy utracił moc z dniem ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, czyli z dniem 8 października 2012 r.

Podsumowując, od 8 października zgodnie z art. 130 § 2 „Każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin.” . Zmiany te są, oczywiście, korzystne dla pracowników. Przykładowo, jeżeli pracownik pracuje 40 godzin tygodniowo od pn. do pt., to w przypadku gdy święto wolne od pracy wypadnie w sobotę będzie przysługiwał mu dodatkowy dzień wolny od pracy.

Zmiana ta jest ważna również z innego powodu, a mianowicie uniemożliwia ona pracodawcy manipulowanie rozkładem czasu pracy w taki sposób, by dni wolne od pracy celowo przypadały w święta ustawowo wolne, aby nie obniżać dodatkowo wymiaru czasu pracy.

Więcej informacji można znaleźć na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej oraz w tekście Kodeksu pracy, który możnapobrać ze strony Sejmu RP

We wszystkie dni świąteczne wolne od pracy, nawet te, które przypadają w niedziele, obowiązuje zakaz handlu w placówkach handlowych (art. 1519a Kodeksu pracy). Oznacza to, że pracownicy zatrudnieni w takich placówkach nie mogą w te dni wykonywać pracy.

Serwis www.kalendarzswiat.pl nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne błędy w zamieszczonych informacjach. Opracowano na podstawie Kodeksu pracy (Dz.U. 1974 Nr 24 poz. 141 z dnia 26 czerwca 1974 r. z późniejszymi zmianami) oraz Ustawy o dniach wolnych od pracy (Dz. U. z 1951r., 4, poz.28, z późn. zm.).

Większość europejskich firm zgłasza występowanie zagrożeń psychospołecznych

BHP a zagrożenia psychospołeczne w pracy 
Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA) opublikuje swoje sprawozdanie przeglądowe z drugiej edycji europejskiego badania przedsiębiorstw na temat nowych i pojawiających się zagrożeń (ESENER-2), na potrzeby którego w 2014 r. przeprowadzono ankietę wśród prawie 50 000 zakładów pracy z 36 państw europejskich. Sprawozdanie dotyczy w ujęciu ogólnym bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy, a w szczególności zarządzania zagrożeniami psychospołecznymi i udziału pracowników w zarządzaniu bezpieczeństwem i zdrowiem w miejscu pracy.

            Christa Sedlatschek podkreśliła ustalenia ESENER-2 dotyczące znaczenia udziału pracowników w zarządzaniu bezpieczeństwem i zdrowiem w miejscu pracy: „Drugie badanie przedsiębiorstw potwierdziło ustalenia pierwszego badania: udział pracowników ma kluczowe znaczenie dla realizacji środków w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy – 85% firm z formalnym przedstawicielstwem pracowników przeprowadza oceny ryzyka, ale ten wynik niepokojąco spada do zaledwie 64% firm, które nie posiadają takiego przedstawicielstwa. Szczególnie istotne dla pracowników jest również to, by byli zaangażowani w zarządzanie zagrożeniami psychospołecznymi, ponieważ sama natura tych zagrożeń sprawia, że trudno o nich mówić, przez co tym istotniejsza staje się współpraca pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami”.

Na podstawie sprawozdań zawierających „Pierwsze ustalenia” i „Podsumowanie” niniejsze sprawozdanie zawiera przegląd najważniejszych ustaleń dotyczących każdego z tych zagadnień oraz pokazuje, że stałym motywem ustaleń są znaczące różnice pomiędzy państwami.

Poziomy zagrożeń psychospołecznych w europejskich miejscach pracy są wysokie – 77% firm zgłasza co najmniej jeden czynnik decydujący o zagrożeniu psychospołecznym w miejscu pracy. Najpowszechniejszym problemem jest konieczność kontaktów z trudnymi klientami, pacjentami, uczniami itp. (zgłaszana przez 58% firm), za którą niewiele dalej plasuje się presja czasu (zgłaszana przez 43% firm). Ponadto ESENER-2 pokazuje, że 41% firm w UE-28 stwierdza, iż nie posiadają one wystarczająco dużo informacji na temat sposobu oceny zagrożeń psychospołecznych.

Ponadto spośród wszystkich firm w w UE-28 zatrudniających co najmniej 20 pracowników 33% zgłasza posiadanie planu działania na rzecz zapobiegania stresowi związanemu z pracą. Posiadanie takiego planu najczęściej zgłaszają firmy w Wielkiej Brytanii (57%), jak również w Rumunii, Danii, Szwecji i Włoszech (około 50%). Z kolei mniej niż 10% firm w Republice Czeskiej i Estonii zgłasza posiadanie takiego planu działania.

Najczęściej zgłaszanym powodem regulowania kwestii bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy jest zasadniczo wypełnienie obowiązków prawnych (ten powód zgłasza 85% firm w UE-28). Prawodawstwo jest podstawowym czynnikiem motywującym do regulowania kwestii bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy, nawet jeżeli w przypadku niektórych przedsiębiorstw (około 40% w UE) obowiązki prawne są postrzegane jako duże utrudnienie przy regulowaniu kwestii bezpieczeństwa i zdrowia. Warto jednak zaznaczyć, że istnieją znaczące różnice pomiędzy państwami sugerujące duże rozbieżności w postrzeganiu złożoności obowiązków prawnych w zależności od kontekstu krajowego.

 

Trudności w regulowaniu kwestii bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy w podziale na państwa: złożoność obowiązków prawnych (% firm)

 

Dane uzyskane w ramach ESENER-2 można obecnie analizować za pomocą interaktywnego pulpitu nawigacyjnego utworzonego na potrzeby badania. Pulpit nawigacyjny umożliwia użytkownikom wizualizowanie danych, ponieważ przedstawia zbiór danych w podziale na pytania, państwa, sektory i wielkość firm. Każdy wykres można pobrać i udostępnić w mediach społecznościowych.

 

Uwagi dla redaktorów: 

1.  W ramach drugiej edycji przeprowadzonego przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA) Europejskiego badania przedsiębiorstw na temat nowych i pojawiających się zagrożeń (ESENER-2) zgromadzono odpowiedzi udzielone przez prawie 50 000 przedsiębiorstw na pytania dotyczące zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy (BHP) oraz ryzykiem w miejscu pracy, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii związanych z udziałem pracowników i zagrożeniami psychospołecznymi.

Mimo że dzięki ankietom wypełnianym przez pracowników i systemom sprawozdawczym dysponujemy danymi na temat wypadków w miejscu pracy i chorób związanych z pracą, w dalszym ciągu niewiele wiadomo o sposobach zarządzania zagrożeniami dla zdrowia i bezpieczeństwa w praktyce – w szczególności o tych zagrożeniach, które są nowe i dopiero się pojawiają. Poprzez przekazanie informacji o potrzebach pracodawców w zakresie wsparcia i wiedzy fachowej oraz wskazanie czynników, które mogą wywrzeć korzystny lub niekorzystny wpływ na zapobieganie zagrożeniom, ESENER przyczynia się do wyeliminowania braków w wiedzy.

Pierwsza edycja badania została przeprowadzona w 2009 r. Prace w terenie związane z drugą edycją odbyły się w 2014 r. W ramach ESENER-2 przeprowadzono ankietę wśród organizacji prywatnych i publicznych – z szeregu sektorów działalności – w 36 państwach (28 państwach członkowskich UE, jak również w Albanii, Islandii, Czarnogórze, byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii, Serbii, Turcji, Norwegii i Szwajcarii).

Po raz pierwszy w badaniu uwzględniono przedsiębiorstwa z sektora rybołówstwa i rolnictwa oraz mikroprzedsiębiorstwa zatrudniające od 5 do 10 pracowników. Pytania zadawano osobom najbardziej kompetentnym w kwestii zarządzania BHP w danej organizacji. Respondenci odpowiadali na pytania dotyczące najistotniejszych czynników ryzyka występujących w ich przedsiębiorstwach, przekazywali informacje na temat tego, w jaki sposób i dlaczego zarządzają takimi czynnikami, a także wskazywali przeszkody utrudniające podejmowanie działań prewencyjnych.

2. Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy(EU-OSHA) przyczynia się do uczynienia Europy bezpieczniejszym, zdrowszym i wydajniejszym miejscem pracy. Agencja bada, opracowuje i rozpowszechnia wiarygodne, zrównoważone i bezstronne informacje na temat bezpieczeństwa i higieny pracy oraz organizuje ogólnoeuropejskie kampanie informacyjne. Agencja została powołana przez Unię Europejską w 1994 r. i ma siedzibę w Bilbao w Hiszpanii; zrzesza ona przedstawicieli Komisji Europejskiej, przedstawicieli rządów państw członkowskich, przedstawicieli organizacji pracodawców i pracowników, a także czołowych specjalistów z każdego z państw członkowskich UE-28 i spoza tych państw.

Źródło: Europejska Agencja Zdrowia i Bezpieczństwa w Pracy (EU-OSHA) – 30.03.2016r.

Wypadek w pracy pijanego pracownika

Wypadek w pracy pijanego pracownika

 Wypadek przy pracy – postępowanie

Jeżeli pracownik, co do zasady, wykonuje obowiązki pracownicze w stanie nietrzeźwości, świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują mu tylko wówczas, gdy – będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych – przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku – stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 lipca 2011 r., I UK 46/11, LEX nr 1043989.

POSTĘPOWANIA POWYPADKOWE

Wyrok ten wydano w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o jednorazowe odszkodowanie. Świadczenia tego domagała się skarżąca w związku ze śmiercią syna – pracownika budowlanego – wskutek wypadku przy pracy. Podczas tynkowania balkonu na czwartym piętrze spadł on z nieprawidłowo wykonanego i zabezpieczonego rusztowania. Poszkodowany nie był także wyposażony w środki ochrony indywidulanej Po śmierci poszkodowanego w jego krwi stwierdzono 3,4 promila alkoholu. W toku postępowania dowodowego ustalono jednak, że nie spożywał on alkoholu w pracy, lecz poprzedniego wieczora. Sąd Rejonowy uznał to zdarzenie za wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1242 z późn. zm.) – dalej u.u.s.w.p. Okoliczność, że poszkodowany niewątpliwie był w stanie nietrzeźwości, nie została uznana za przyczynę sprawczą wypadku.

Rozstrzygnięcie to podtrzymał sąd II instancji, nie uwzględniając apelacji organu rentowego. W uzasadnieniu podkreślono, że nietrzeźwość poszkodowanego nie doprowadziła do zerwania związku z pracą. Zmarły w dniu wypadku przystąpił do pracy i kontynuował ją po przerwie śniadaniowej aż do wystąpienia wypadku. Ponadto, wskazując na treść art. 21 ust. 2 i art. 13 u.u.s.w.p., sąd podkreślił, że nietrzeźwość pracownika nie ma wpływu na uprawnienia członków jego rodziny.

Rozpoznając skargę kasacyjną Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd Najwyższy przypomniał, że orzecznictwo wyrażało różne poglądy co do wpływu stanu nietrzeźwości poszkodowanego pracownika na istnienie związku z pracą w rozumieniu art. 3 ust. 1 u.u.s.w.p. (i poprzednich ustaw wypadkowych). W niektórych orzeczeniach Sąd Najwyższy przyjmował, że sam stan nietrzeźwości pracownika stanowi podstawę odmowy uznania zdarzenia za wypadek przy pracy (wyroki z: dnia 1 grudnia 1998 r., II UKN 355/98, OSNAPiUS 2000, nr 2, poz. 69; dnia 7 marca 2007 r., I UK 127/05, LEX nr 299138). Stanowisko opierało się na założeniu, że pozostawanie pod wpływem alkoholu wyłącza gotowość pracownika do pracy. Zapatrywaniu temu inne składu Sądu Najwyższego przeciwstawiały się m.in. w wyrokach z: dnia 5 marca 2003 r., II UK 194/02, OSNP 2004, nr 8, poz. 143; dnia 27 października 2007 r., I UK 127/07, OSNP 2008, nr 23-24, poz. 365, przyjmując, że o tym, czy spożywanie alkoholu w czasie i miejscu świadczenia pracy prowadzi do zerwania normatywnego związku z pracą decydują okoliczności konkretnej sprawy. Zerwanie tego związku następuje dopiero wówczas, gdy pracownik spożywa alkohol zamiast wykonywania obowiązków pracowniczych, np. pracownik ulega wypadkowi w czasie i miejscu pracy, której w ogóle nie świadczy, uchylając się od jej wykonywania lub bezczynnie przebywając w miejscu pracy tylko w celu spożywania alkoholu, bądź po odsunięciu go od świadczenia pracy ze względu na stan nietrzeźwości.
Przenosząc te założenia na grunt analizowanej sprawy, Sąd Najwyższy stwierdził, że zdarzenie, któremu uległ pracownik z całą pewnością pozostawało w miejscowym i czasowym związku z pracą. Obiektywnie występujący u poszkodowanego stan nietrzeźwości nie był następstwem spożywania przez alkoholu w miejscu i czasie pracy, zaś poszkodowany faktycznie przystąpił do wykonywania tych obowiązków i realizował je aż do momentu, w którym nastąpiło zdarzenie skutkujące śmiercią. Kwestia dotycząca oceny przyczynienia się nietrzeźwego poszkodowanego do zaistnienia wypadku była, zdaniem Sądu najwyższego, bezprzedmiotowa ze względu na treść art. 13 ust. 1 u.u.s.w.p., który nie pozbawia członków rodziny pracownika zmarłego wskutek wypadku przy pracy świadczeń przewidzianych w u.u.s.w.p. nawet wówczas, gdy ten, będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku.
Kierując się przedstawionymi motywami, Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną.